Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μισέλ Λομπρό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. Αυτό μπορεί να σημαίνει την δημιουργία εσωτερικών συνδέσμων, επικεφαλίδων, παραγράφων κλπ.
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τις σελίδες Πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και Βικιπαίδεια:Οδηγός μορφοποίησης άρθρων.
Μισέλ Λομπρό
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Michel Lobrot (Γαλλικά)
Γέννηση22  Ιανουαρίου 1924[1][2][3]
16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[3]
Θάνατος21  Μαρτίου 2019[3]
Sagonne[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπαιδαγωγός
professeur des universités
ΕργοδότηςUniversity of Vincennes
Πανεπιστήμιο Παρί 8
δεδομένα

Ο Μισέλ Λομπρό (γαλλικά: Michel Lobrot‎‎, γενν. 22 Ιανουαρίου 1924, Παρίσι - απεβ. 21 Μαρτίου 2019) ήταν Γάλλος ψυχοπαιδαγωγός, φιλόσοφος, εισηγητής και θεμελιωτής της Παρεμβαίνουσας Μη-Κατευθυντικότητας (NDI).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εντάχθηκε στους Δομινικανούς το 1943, ήταν αθεϊστής το 1949. Από το 1951 ως το 1956 ήταν καθηγητής λογοτεχνίας, λατινικών και φιλοσοφίας στο Neuilly, στο Domfront, στο Strabourg και στο Gerardmer. Αποφοίτησε στη φιλοσοφία το 1956. Από το 1956 έως το 1958 διδάσκει ψυχοπαιδαγωγική στην Ecole Normale d'Arras.

Από το 1958 έως το 1969 διδάσκει παιδική ψυχολογία στο Εθνικό Κέντρο Ειδικής Αγωγής του Beaumont-sur-Oise (CNPS), το οποίο δημιουργήθηκε το 1947 και εξαφανίστηκε το 2002. Το ίδρυμα αυτό παρείχε εκπαίδευση στους δασκάλους παιδιών ειδικής αγωγής και παιδιών με ιδιαιτερότητες. Σε αυτό το κέντρο δούλευαν με παιδαγωγικές πρακτικές στη γραμμή της Ροτζεριανής ψυχολογίας. Συμμετέχει σε ένα από τα ρεύματα, με επικεφαλής τον Raymond Fonvieille, για τη θεσμική παιδαγωγική, με τους Georges Lapassade και René Lourau. Το πρώτο βιβλίο του, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1966 από τον Gauthier-Villars, είναι αφιερωμένο σε αυτό το θέμα και αποκαλείται Θεσμική Παιδαγωγική. Το σχολείο προς την αυτοδιαχείριση, με πρόλογος τον Jacques Ardoino. Παράλληλα, είναι καθηγητής γαλλικού πολιτισμού στη Σορβόννη.

Το 1969, έγινε καθηγητής στο Τμήμα Εκπαιδευτικών Επιστημών του πανεπιστημίου Paris, στο Πειραματικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Vincennes, αφιερωμένος πλέον όχι μόνο στην θεσμική παιδαγωγική αλλά και στην μη-κατευθυντική εμψύχωση των ομάδων.

Μεταξύ 1968 και 1973, συμμετείχε στην Ισπανία, κατόπιν αιτήματος του προϊσταμένου της αποστολής της Unesco στη Μαδρίτη, στα Ινστιτούτα Εκπαιδευτικών Επιστημών για την καθιέρωση της ελεύθερης και υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

Συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα, το 1986. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε σε διαλέξεις, σεμινάρια κατάρτισης, ομάδες θεραπείας και ομάδες έκφρασης στη Γαλλία, αλλά κυρίως στο εξωτερικό: πρώτα στο Μεξικό, στον Καναδά, στην Ελλάδα, στη συνέχεια στην Αργεντινή. Αργότερα εργάζεται στην Ιταλία, το Μαρόκο και την Αλγερία.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία στα ελληνικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • (1993) , Aφιέρωμα «η μη-κατευθυντική παρεμβατική μέθοδος» του Michel Lobrοt», Τετράδια Ψυχιατρικής, σσ. 37-109.

– ΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ, Γ. Αντί προλόγου στη θεωρία και πρακτική της μη-κατευθυντικής παρεμβατικής μεθόδου του Michel Lobrot, σσ.38-39.

– LOBROT, M. H έρευνά μου, σσ.40-54. (Μετάφραση Κώστας Μπακιρτζής ).

– ΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ Γ. Συνομιλώντας με τον Michel Lobrot, σσ. 55-67 (Μετάφραση Μίκα Γκριτζάλα).

– LOBROT, M. H ιστορία της εξέλιξης των ομάδων, σσ. 92-98. (Μετάφραση Καίτη Κανακάκη).

– ΚΑΝΑΚΑΚΗ, Κ. Για τον Michel Lobrot, Βιογραφικά και άλλα, σσ.106-109.

  • LOBROT M. (1986), Oμάδες Ψυχοενεργειακής Ανάπτυξης, σελ. 4, (Μετάφραση Καίτη Κανακάκη).
  • LOBROT M. (1989), Η μέθοδος επικέντρωσης στην επιθυμία, σελ. 49, (Μετάφραση Ιωάννα Κερκουλά, Μίκα Γκριτζάλα).
  • LOBROT M. (1990), Η Ψυχοενέργεια, σελ. 21, (απόδοση από τα Γαλλικά, Τασώ Γαϊτάνη).
  • LOBROT M. (1993), Η ιστορία της εξέλιξης των ομάδων, σελ. 23, (Μετάφραση Καίτη Κανακάκη).
  • LOBROT M. (1994), H ανάγνωση της επιθυμίας στην ψυχοθεραπεία, (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία της 23-3-1994 στο Ψ.Ν.Α.»Δρομοκαϊτιο»), σελ. 12 , (μετάφραση Kαίτη Κανακάκη).
  • LOBROT M. (1999). Αντι-Φρόϋντ. Εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα, σ.271.
  • LOBROT M. (2004), H επικέντρωση στην επιθυμία, σελ. 49, (Μετάφραση Ναυσικά Χαραλαμπίδη).
  • LOBROT M. (2002), Κατευθυντικότητα και Μη-Κατευθυντικότητα, Dossiers Pédagogiques, σελ. 36, (Μετάφραση Κώστας Μπακιρτζής).
  • LOBROT, M. ( Ιούλιος, 2008), To Ακουσμα της Επιθυμίας, Εφημερίδα «Πελοπόννησος» Κυριακάτικη, συνέντευξη, σελ. 3.
  • LOBROT M. ( 5-9- 2009), Απέναντι στην Εξουσία χρειάζεται μια εποικοδομητική Αναρχία, Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», σελ. 2.
  • LOBROT M. (Αυγουστος, 2009), Οι μορφές της Ν.D.I. Σπέτσες, Διεθνής Συνάντηση, σελ. 1.
  • LOBROT M. (2015). Ζώντας μαζί – Η μη κατευθυντικότητα στη ζωή μας. Εκδ. Αρμός, Αθήνα. σ.211.
  • LOBROT M. (2018). Aπό την ηδονή στην τρέλα. Εκδ. Αρμός, σ. 329.

Βιβλιογραφία στα γαλλικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • (1966), La Pédagogie Institutionnelle. Παρίσι, éd. Gauthier-Villars.
  • (1973), Pour ou contre l’autorité. Παρίσι, éd. Gauthier-Villars.
  • (1973), L’intelligence et ses formes. Παρίσι, éd. Dunod.
  • (1973), Priorité à l`éducation. Παρίσι, éd.Payot.
  • (1974), Les effets de l`éducation, Παρίσι, éd. ESF.
  • (1974), L’animation non-directive des groupes. Παρίσι, éd. Payot.
  • (1975), La libération sexuelle. Παρίσι, éd. Payot.
  • (1975), Troubles de langue écrite et remèdes. Παρίσι, éd. ESF.
  • (1975), La lécture adulte. Παρίσι, éd. ESF.
  • (1976), Lire. Παρίσι, éd. ESF.
  • (1978), Les difficultés sexuelles de l`adulte. Παρίσι, éd. ESF.
  • (1983), Les forces profondes du moi. Παρίσι, éd. Economica.
  • (1989), L’écoute du désir. Παρίσι, éd. Retz.
  • (1996), L’anti-Freud. Paris, éd.PUF, Παρίσι, 1996
  • (1999), L`aventure humaine. Παρίσι, éd. Psy-énergie.
  • (2006), Le mythe de l`identité -Apologie de la dissociation. (BOUMARD P. LAPASSADE G.), Παρίσι, éd. Economica.
  • (2009), La puissance des rêves. Παρίσι, éd. L`Harmattan.
  • (2015), Ζώντας μαζί – Η παρεμβαίνουσα μη κατευθυντικότητα στη ζωή μας. Αθήνα, εκδ. Αρμός.
  • (2017), Le psychisme en mouvement. Παρίσι, éd. Publibook.
  • (2017), L’ écologie humaine. Παρίσι, éd. Publibook.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11913192j.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 184970.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Fichier des personnes décédées mirror. kf09oJlBNzyT. Ανακτήθηκε στις 12  Μαρτίου 2022.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11913192j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μισέλ_Λομπρό&oldid=10701451"